Γιατί με τους Οικολόγους Πράσινους στη Β΄Αθήνας


Για να μιλήσουμε ανοιχτά.  Δημοσιογράφος ήμουν και Δημοσιογράφος παραμένω. Η Β΄ Αθήνας είναι για μένα ο χώρος που κατοικώ και αναπνέω σήμερα αλλά και μετά τις εκλογές.
Στα 20 χρόνια στη δουλειά,  μιλούσα πολιτικά, σκεφτόμουν πολιτικά μέχρι που ...σιχάθηκα την παλιά πολιτική και είπα να στραφώ στην αληθινή ζωή που απαιτεί κάτι άλλο...  Στον αέρα που αναπνέουμε, στην ενέργεια που μας ζεσταίνει και μας μετακινεί, την ελεύθερη γη που απέμεινε στις πόλεις μας.
 Καλλιεργώ ελάχιστα σε ένα μικρό κηπάριο στο Μαρούσι αλλά ποτέ δεν πέτυχα παραγωγή γιατί είναι ανήλιαγο. Πάω στην δουλειά μου με ένα χιλιάρι ιαπωνικό αυτοκίνητο 12 ετών ή με το ποδήλατο αν και θα ήθελα να έχω ένα υβριδικό που να μην κοστίζει 25.000 ευρώ για να μπορώ να το αγοράσω.
Υπάρχουν αλλά κανείς δεν κάνει κάτι για να φτάσουν στην Ευρώπη και την Ελλάδα μπας και χαλάσει η αγορά του αυτοκινήτου για Γεμανούς. Ανακυκλώνω  αλλά θέλω να ξέρω ποιοί οικονομούν από τον κόπο μου στους μπλε κάδους.
 Ζύγιζα όλο  το χειμώνα  λίγο το καλοριφέρ και λίγο το κλιματιστικό αν και θα ήθελα να έχω ένα φωτοβολταικό στην ταράτσα μου που να μη χρειαστεί να δανειστώ από την τράπεζα για αυτό και για να μην ξαναπληρώσω τίποτα στη ΔΕΗ.
 Χρωστάω ένα στεγαστικό (όπως ίσως και συ)και θέλω haircut γιατί όλα μειώθηκαν εκτός από τα χρέη και τους φόρους μας. Πληρώνω το χαράτσι για ένα σπίτι που ανήκει ουσιαστικά στην τράπεζα αλλά το πληρώνω εγώ.
Θέλω να δώσω στα παιδιά μου όμως ένα καλύτερο και όχι πλουσιότερο ...2020. Πιο απλό. Με λιγότερα αλλά σωστά. Σαν και αυτά που μεγάλωσε η γενιά μου και οι λίγο παλαιότεροι.
Πιστεύω στην απομεγέθυνση γιατί σε ένα πλανήτη με 7 δις πληθυσμό έναντι 2 πριν λίγες δεκαετίες δεν γίνεται αλλιώς. Η ανάπτυξη όπως τη εννοούν είναι βέβαιος θάνατος. Ζω  στη συλλογικότητα και τις τοπικές δράσεις , προσπαθώ τουλάχιστον.
 Σιχαίνομαι το πετρέλαιο και τα ορυκτά και θέλω μια ανεμογεννήτρια και ένα φωτοβολταικό σε κάθε στέγη, όχι μόνο μια κεραία τηλέορασης. Γι αυτό ενισχύω τους οικολόγους πράσινους.
Στο κόμμα των οικολόγων είμαι φίλος από το 2009. Κάθισα, διάβασα τα προγράμματα, είδα τις ιδέες και  άφησα αυτά τα τελευταία δύο χρόνια  μια τελευταία ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ που πίστεψαν οι γονείς μου και τους βλέπω τώρα προδομένους να παίρνουν πετσοκομμένη τη σύνταξη τους με τα μπουφάν μέσα στο σπίτι. Οργίζομαι. Δεν  κατέβηκα με τους αγανακτισμένους αν και  πιστεύω στην αμεσοδημοκρατία.  Εβλεπα ότι κάποιοι το εκμεταλλεύονται και το οδηγούν στο κενό.
Οι πράσινοι δεν έχουν αρχηγό. Ρώτησα την επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας και Ιωάννα Κοντούλη αν έχει  κάποια ΜΚΟ (κάτι που συνηθίζεται στους κεντροαριστερούς χώρους με πρωταθλητή σε αυτά τον ΓΑΠ) ή αν έχει θολή άποψη για το Μακεδονικό. "ΜΚΟ δεν εχω, και έχω δύο παληκάρια που υπηρέτησαν στα σύνορα για την Ελλάδα" με κοίταξε αγριεμένη διαλύοντας τις αμφιβολίες των πολλών και τις δικές μου.
Μου είπαν φίλοι. Γιατί δεν πας με τη ΔΗΜΑΡ, ή με τον Καμμένο να βγείς και βουλευτής!!
"36 χρόνια πολιτικός, 20 χρόνια βουλευτής και υπουργός  του Καραμανλή " τους απάντησα.
Τιμωρώ τα δυο μεγάλα κόμματα αλλά με ψήφο περιεχομένου,  όχι αντί- σκέτο

Καλή αντάμωση στο παραβάν